Rollercoaster

In de week van 7 april alweer het laatste paper voor Spaans ingeleverd en begonnen met studeren voor tentamens. Bedacht me namelijk dat twee weken later de tentamens alweer zouden starten en van die twee weken ik ongeveer 1 week de tijd zou hebben om daadwerkelijk ook te studeren. Dat weekend erna mijn zus opgehaald van het vliegveld. Dat weekend met haar, net zoals met mijn ouders, in het oudste restaurant ter wereld gegeten. Jaja, dat is gevestigd in Madrid en is ge-wel-dig! Dinsdag is ze weer terug naar Nederland vertrokken en woensdag 16 april ben ik samen met Loes op de bus gestapt naar Sevilla. Ik heb dus op mijn verjaardag 7 uur doorgebracht in een volle bus :P Maarr dat vond ik helemaal niet erg aangezien ik naar Sevilla ging!! De stad waar ik in eerste instantie eigenlijk wilde studeren, dus ik was in m’n nopjes! Sevilla is veruit de mooiste stad die ik in Spanje heb gezien (met San Sebastian op de tweede plaats). De Plaza Mayor van Madrid kan niet tippen aan die van Sevilla, ook al is die van Madrid dan zoveel bekender. De parken zijn er prachtig, overal stonden de bloemen in bloei en stonden honderden jaren oude bomen, je hebt er grote toeristische straten en ontzettend smalle authentieke straten. En de Sangria was nog nooit zo suikerig.. maar ach, dat is ze vergeven: het komt immers ook niet origineel uit Sevilla. De Cathedral van Sevilla is de grootste van de wereld en is ongelooflijk indrukwekkend. Het Graf van Columbus is kolossaal en het uitzicht vanuit de toren van de Cathedral is geweldig. Het archief dat er is gevestigd is, op het archief van Groot-Brittannië na, de grootste van de wereld en is zwaar ondergewaardeerd. En de processies.. tja..

Op de zondag in het weekend dat Anouk in Madrid aankwam zouden de Paasvieringen beginnen in Spanje. En die zijn groots. Een week lang. Tot aan Pasen. En nee, ze doen hier niet aan tweede paasdag. Overal in Spanje halen ze de beelden uit de kerken en lopen ze daarmee op hun ruggen door de steden heen. Mensen zingen en huilen en mensen gaan kapot onder het gewicht van de beelden. Intens dus. En ze dragen puntmutsen als die van de KKK. Ik vond het er een beetje eng uit zien dus. Ik had ze met Anouk in Madrid dus al gezien maar Sevilla staat bekend om de mooiste en beste processies van Spanje. En dat hebben we geweten. Het was in Sevilla nog intenser en grootser dan in Madrid, maar helaas na twee dagen heb je het echt wel gezien. Iedere dag, ieder uur, worden dezelfde beelden door een andere groep (van duizenden mensen) naar de grote Kathedraal gedragen. Wat betekent dat je als onschuldige toerist echt NERGENS heen kan zonder een processie tegen te komen en dus constant naar omwegen probeert te zoeken om op plaats van bestemming te komen. En die omwegen kunnen soms nogal groot worden. Zaterdags Apolline opgehaald van het treinstation en zondag, op (eerste) Paasdag uiteindelijk kunnen genieten van een processieloos Sevilla want als het eenmaal Pasen is, dan houdt men er hier mee op. Die zondagavond nog gegeten in een intens schattig (Italiaans) restaurantje en weer terug gegaan naar Madrid.

De woensdag er op had ik alweer mijn eerste tentamen: Spaans. Hier had ik uiteindelijk een 9,2 voor (ja.ik.ben.trots)!! En dat betekende dat ik nummer 3 van de klas was, whoopwhoop! Ik blijf er trouwens bij dat ik nummer 2 was aangezien de nummer 1 uit Italië kwam en tja, die spreekt natuurlijk van origine al bijna Spaans. Dat is als een Belg die Nederlands leert..

Èèèèènn vrijdagavond was het Koningsnacht!! Op naar het Holland House Madrid dus! Ik kwam erachter dat ik het echte Hollandse kroeggevoel wel een beetje gemist had. Loes en ik (de Hollanders) hadden een Londense, Italiaan, Mexicaan, twee Amerikanen en een Canadese meegesleept die zich in het Oranje hadden uitgedost. De Londense (Thembi) was er na een uur al helemaal klaar mee maar gelukkig kon de rest zich prima vermaken, ook al kwam er erg veel Guus Meeuwis uit de speakerboxen.

De rest van het weekend was een beetje vreemd aangezien er in huis wat gebeurde wat niemand echt had zien aankomen maar achteraf logisch was. Om een lang verhaal kort te houden: er heeft iemand hier in huis een poging gedaan uit het raam te springen. Uiteindelijk hebben we haar weer naar binnen kunnen halen om vervolgens de dagen erna hulp voor haar te zoeken. Mocht iemand de details willen weten dan mag je me dat prima vragen, maar het voelt een beetje vreemd om hier het hele verhaal te typen.

Ondertussen, heilige dat ik ben, wilde ik ook nog even ervoor zorgen dat ik legaal in Spanje verbleef. Dus op verzoek van de universiteit had ik heel netjes formulieren ingeleverd ‘en zou ik alleen nog even wat belasting moeten betalen’. HA-HA. Dat ‘eventjes belasting betalen’ kwam er uiteindelijk op neer dat ik twee dagen op en neer aan het reizen was naar het politiebureau die zorgt dat BUITENLANDERS legaal dan drie maanden in het land mogen verblijven. Ik herhaal: BUITENLANDERS. Maar Engels praten doen ze niet hoor. Nee. Alleen Spaans. Op een bureau waar alleen maar buitenlanders komen. Vatten we mijn frustratie al? Anyways, uiteindelijk kwam het er op neer dat ik naar de ambassade geweest ben die me vertelde dat ik de juiste documenten had, om vervolgens weer terug te gaan naar het bureau die me doodleuk vertelde in het Spaans dat dat niet het geval was.. Na twee dagen was ik klaar met m’n goede gedrag. Tot zover is het goed gekomen want ben nog steeds het land niet uitgezet.

De weken daarna heb ik heel saai heel veel op mijn kamertje gezeten en geprobeerd te studeren. Moeilijk, als het zonnetje constant zo hard schijnt. Tentamens gemaakt, de ene met iets meer succes dan de andere. Vrijdag 23 mei mijn laatste tentamen gemaakt en twee uur later Babette opgehaald van het vliegveld. Echt een heel gezellige week gehad, met een dronken avondje in Kapital, heel veel avondwijntjes, een gestolen tas die ik een seconde later per toeval weer terug had inclusief inhoud (Hallelujah!), Prado Museum, Reina Sofia, Sushi, Tapas maar vooral heel veel bij gekletst.

Besloten om niet meer naar Lissabon te gaan omdat het me even wat te veel werd. Ik zou donderdag namelijk direct doorgaan naar Lissabon om maandag (vandaag) ’s ochtends vroeg terug te komen en die middag alweer Gerdien op te halen van het vliegveld. Zij vertrekt donderdagmiddag weer. Dan had ik vrijdag om alles in te pakken en zaterdag vlieg ik alweer terug.. Toch maar besloten om nog even hier wat tijd te spenderen.

En dan is het dus op dit moment alweer maandag. Ik stap zo op de metro om Gerdien op te halen, heel veel zin in!! Maar zo gek.. de laatste dagen ben ik nu echt aan het aftellen. Mijn gevoelens zijn op dit moment erg dubbel. Ik wil heel graag naar huis om iedereen weer te zien en te knuffelen. Maar ik wil vooral ook nog helemaal niet weg uit Madrid. Het feit dat ik waarschijnlijk voor een lange tijd niet terug zal gaan valt me een beetje zwaar.. Ik zie het positief: dat betekent in ieder geval dat ik het hier echt super heb gehad :)


Hopelijk gaat alles goed daar met iedereen en hoop jullie allemaal weer snel te zien!! Ik kijk er naar uit!

Saludos en veel liefs!