Daaaar gaaaat zeeee©

Ten eerste.. toen ik deze blog aanmaakte vanmiddag, werd ik even geïnspireerd door Clouseau. Excuses dus voor de titel van dit reisverslag. (Hee, alléén de eerste zin! Zo arrogant ben ik nou ook weer niet ;))

Ten tweede.. ik heb erg lang getwijfeld over het maken van een blog. Ik heb van Jackie een notebook gekregen tijdens mijn afscheidsfeestje, waar ik de eerste dagen driftig in heb geschreven. Maar toen begon ik hier daadwerkelijk dingen te doen en mensen te ontmoeten en schoot het schrijven er iedere keer bij in. Eeuwig zonde natuurlijk! Ik zit hier op het moment een ruime maand en wat gaat de tijd ont-zet-tend snel! Ik heb al zoveel dingen gezien en meegemaakt en ik heb jullie waarschijnlijk nog niet eens de helft daarvan verteld.
Het feit dat ik de laatste week meerdere malen heb zitten denken over het aanmaken van een blog, er de laatste week meerdere mensen vroegen of ik wellicht een blog heb, ik wil voorkomen dat ik de helft ben vergeten als ik eenmaal weer terug in Nederland ben EN HET FEIT DAT IK GISTER EEN MIJLPAAL IN MIJN LEVEN HEB BEREIKT (waarover later meer), heeft mij een maand na vertrek alsnog doen besluiten een blog aan te maken.


Voel jullie allemaal niet verplicht deze ellenlange verhalen iedere keer te lezen (het schrijven van deze blog voelt meer als dagboek dan wat anders), maar voor diegene die op een regenachtige namiddag niks te doen hebben; ik kijk uit naar jullie reacties.


Ten derde.. informe de viaje número uno!!

Laat ik maar bij het begin beginnen. Afgelopen jaar begonnen de voorbereidingen. Echter wist ik al sinds het begin van mijn studie dat ik in mijn Master naar het buitenland zou gaan. De Master volgend op de bachelor Internationaal en Europees Recht aan de Radboud Universiteit in Nijmegen (nu heet die European Law School overigens) vereist namelijk dat de student in kwestie voor zijn of haar Master minimaal drie maanden in het buitenland vertoeft. Gezien het feit dat (zover ik weet) je in drie maanden nergens in het buitenland wat vakken kunt afronden, en eenmaal terug in Nederland na drie maanden je ook geen tentamens meer van Nederlandse vakken kunt maken, komt het bij de meeste studenten er op neer dat ze een heel semester naar het buitenland vertrekken. Dit betekent ongeveer 5 of 6 maanden in het buitenland studeren.

Hetzelfde geldt voor mij. Ik heb afgelopen september mijn bachelor afgerond en ben begonnen aan mijn Master ‘European Business Law’. Aangezien ik ervan overtuigd was dat ik voor deze master ook verplicht naar het buitenland moest (gezien het feit dat ik een Master volgend op de bachelor ‘Internationaal en Europees Recht volg), begon ik aan het plannen van mijn semester in het buitenland.

Van kleins af aan wil ik al Spaans leren, dus dat ik naar een Spaanstalig land zou vertrekken lag voor de hand. Aangezien ik het toch wel leuk zou vinden als er een mogelijkheid bestaat dat mensen mij kunnen opzoeken mochten ze dat willen, deed mij ook al snel besluiten dat ik niet naar Latijns-Amerika of iets dergelijks zou gaan. Spanje, dat zou het worden. Het International Office van de Universiteit maakte toen eigenlijk al de keus voor mij qua stad en universiteit, aangezien Universidad Pontificia Comillas te Madrid de vakken zou doceren die bij mijn Master passen en dat ook nog eens in het Engels. Een paar weken voor vertrek bleek het voor mij helemaal niet verplicht te zijn om een semester in het buitenland te studeren omdat ik een Master doe die eigenlijk alleen open staat voor buitenlandse studenten. Voor hen is het natuurlijk niet verplicht nog eens naar het buitenland te gaan, en ik werd ook behandeld als ‘buitenlandse’ student. Echter, dat mocht de pret niet drukken. Ik wilde de wijde wereld in.


Zo gezegd, zo gedaan; afscheidsfeestje gepland op 21 december. Wat heb ik ontzettend genoten, en ik wil jullie nogmaals bedanken voor de lieve woorden, lieve cadeautjes maar vooral natuurlijk jullie aanwezigheid! Ik voelde me die avond heel speciaal!
Ik heb die avond onder andere van mijn ‘rechten’vriendinnetjes een heel lief cadeautje gekregen; een notebook met daarin vijf intens lieve verhaaltjes, met de opdracht om iedereen die die avond aanwezig was en die ik nog zou tegenkomen voor ik zou vertrekken in mijn ‘vrienden’boekje te laten schrijven. Mocht ik me in Madrid ooit eenzaam voelen dan kan ik altijd in dat boekje lezen. Helaas is het niet gelukt om iedereen in het boekje te laten schrijven maar gelukkig wel een groot aantal. Ook al werden de verhalen naarmate de avond vorderde steeds onsamenhangender en minder leesbaar..


De twee weken daarna vlogen echt voorbij! Voor ik het wist stond ik zaterdagochtend 4 januari om half zes naast m’n bedje, om naar Eindhoven Airport te vertrekken. I cried like a baby toen ik in m’n eentje (met overigens een TÉ geweldige knuffel in m’n hand, die ik van Thijs had gekregen de avond ervoor; zie foto! Hij ligt iedere nacht naast me in m’n bedje hier haha) door het poortje ging en Papa, Mama, Anouk en Thijs gedag zwaaide. Daar ging ik dan, in m’n eentje de wijde wereld in.. Nou super.. jolly good times hoor.. Vond het verschrikkelijk om afscheid te nemen, maar toen ik met mijn koffertje in m’n hand op de trap naar het vliegtuig stond, nog één keer me omdraaide om naar Pap, Mam, Anouk en Thijs te zwaaien, ging zitten in mijn vliegtuigstoel en alle lieve verhalen in mijn vriendenboekje las, ebde dat gevoel weg. Zoals Marlon al zei in haar verhaaltje (I quote, no copyright infringed here!) ‘zodra je in het vliegtuig zit, valt de druk van je af’. En dat is absoluut waar! Eenmaal hoog in de lucht, Nederland snel achter je latend, zijn al die belangrijke dingen die je denkt vergeten te zijn ineens niet meer zo belangrijk, kijk je niet meer achterom en sta je alleen maar te trappelen om een nieuw leven in te duiken.

De vlucht ‘vloog’ voorbij, en mijn koffer op Aeropuerto Barajas Madrid was zo gevonden. Dat dit vliegveld wel ietsje groter is dan Eindhoven Airport kwam ik al gauw achter; ik heb zo’n dertig minuten al zwetend in m’n warme winterjas met zware bagage bewegwijzeringsbordjes gevolgd naar de eerstvolgende informatiebalie (waar de madame achter de balie me overigens niet kon helpen omdat ze echt alleen maar Spaans sprak.. juist). Uiteindelijk in een taxi gestapt en een gesprekje proberen te voeren met de chauffeur, die ook weer echt alleen maar Spaans sprak maar wel erg behulpzaam was, om vervolgens rond het middaguur bij mijn hostel aan te komen. Mijn hostel (Madrid Motion Hostel) lag heel centraal, op een minuutje loopafstand van de Gran Via (de hoofdstraat van Madrid) en 5 minuutjes lopen naar Sol (staat bekend als het centrum van Madrid). Eenmaal aangekomen ben ik meteen gaan rondlopen. In mijn hostel een man uit Venezuela ontmoet die me diezelfde avond nog heeft meegesleurd naar een Pub Crawl alwaar ik mijn eerste slokjes echte Spaanse Sangria heb mogen proeven. Toen ik die nacht uiteindelijk weer in mijn bedje lag, heb ik 13 uur geslapen als een roosje..


De volgende dag was het gedaan met de pret; ik had namelijk een doel. Ik wilde vóórdat de introductie begon, een kamer in Madrid hebben. Zo’n zoektocht kost nogal wat tijd, en ik wilde me niet hierdoor tegengehouden voelen tijdens de introductie en de eerste weken van het semester. Er zat dus niets anders op dan mijn zondag te besteden aan heel veel mailen, checken en bellen. Studenten die voor mij een semester in Madrid hadden gestudeerd adviseerden mij om al een aantal afspraken te hebben staan voordat ik op het vliegtuig zou stappen. Mezelf kennende, had ik dat absoluut niet gedaan en dat (again: mezelf kennende) bezorgde me lichtelijk wat stress.. helemaal toen ik in eerste instantie geen enkele mail terug kreeg. Maar alle zorgen waren voor niks, voor ik het wist was ik maandag aan het rondrennen door Madrid. Vier huisbezichtigingen, behoorlijk wat kamers, behoorlijk wat kilometers en een aantal uur brainstormen later, hakte ik de knoop door. Dinsdagochtend op naar Calle de Madera, om het huurcontract voor de komende vijf maanden te tekenen. Ik was gesetteld in Madrid!!


Pff.. Ik lees deze lap tekst nu terug en denk: oeps! Dit is nog maar vier dagen.. Tja, wat kan ik zeggen: kort en bondig is niet echt mijn ding ;)


Saludos de Madrid!