En camino©

De vaart er in!

Donderdag: start tweedaagse introductie. ’s Ochtends Charlotte uit Australië en Katherine uit the USA ontmoet. Charlotte is inmiddels via mij bij ons in huis getrokken, erg gezellig! Daarmee wonen hier in huis inmiddels 9 meiden; één Londense (Thembi), één Japanse (lizee??) (*die geen Spaans én geen Engels praat.. Geen idee hoe zij hier overleeft!), één Koreaan (??) (*Control C), één Italiaanse (Margarita), één Australische (Charlotte) en inclusief mezelf; vier (!) Hollanders.. (Joanne, Melissa en Jill)
Met de Japanse en Koreaanse is dus lastig communiceren (zeg maar gerust gewoon niet) vandaar dat ik er nog steeds niet achter ben wat hun naam precies is..


’s Middags meegedaan aan een tour door de stad, waar ik mijn ‘tourgroep’ (zoals ik ze zelf altijd maar noem) heb ontmoet. Ik en een jongen (Josef) die ik die ochtend had ontmoet sloten ons aan bij een Engelse tour. Met de helft van die groep zijn we ’s avonds wat gaan eten. Dat klikte allemaal zo goed dat we meteen dat hele weekend met elkaar hebben doorgebracht. Het eerste Erasmusfeestje zat er alweer op, het eerste tapasrestaurantje hadden we alweer verslagen.

De week erop begonnen mijn colleges. Of wat daar op moest lijken. Zondags vroeg m’n bedje in, want maandag ochtend zou ik van acht tot negen college Intellectual Property hebben, en ’s middags van half drie tot vier Spaans. Aangezien de plattegrond niet te begrijpen valt (denk aan trappen die niet uitkomen op de tweede verdieping maar wel op de derde etc. Voelde me een beetje als Harry Potter :p trappen die ineens ergens anders uitkomen dan wat logisch lijkt) moest ik vroeg vertrekken. Uiteindelijk begon mijn college om vijf over acht en waren we alweer klaar om tien voor half negen.

Dat was wel behoorlijk tekenend voor colleges hier. Het begint wanneer de docent daar zin in heeft (vroeger of later, maakt niet uit) en eindigt wanneer de docent daar zin in heeft (alleen heel veel vroeger). En als een college ineens niet doorgaat ‘dan is er wat fout gegaan in de mailing..’.

Diezelfde avond F*cking Monday party..

Zaterdag 18 januari op de trein gestapt samen met Katherine en Sorcha (Australië) naar El Escorial in San Lorenzo. Dit is een kasteel, abdij en koninklijk mausoleum in één; erg mooi en immens groot. De zondag erop samen met Loes (Nederland) en Gustavo (New York) een tour door het Real Madrid Stadion gedaan. Lekker de toerist uitgehangen, veel te veel foto’s gemaakt van vanalles (zelfs van de toiletten waar Ronaldo eens in de zoveel tijd naartoe gaat.. ja, je bent toerist of je bent het niet) , ons gedragen als woeste trainers in het trainershok op het veld en ons lopen vergapen aan de gigantische trofeeën in het museum met operamuziek op de achtergrond. Real Madrid word je in dit stadion echt aangeboden zijnde een religie en toegegeven; het werkt. Heb de ballen verstand van voetbal maar ik ben inmiddels fan.

Maandagavond samen met Juan (New York) en Josef (Duitsland) twee uur rondgelopen in het fameuze Museum Del Prado en ongeveer 1/8ste gezien.. (alweer: wat is dat groooot..) Ontzettend veel mooie dingen gezien. Ik begin eindelijk schilderwerken te waarderen. ’s Avonds weer op naar F*cking Monday, dit keer wel op tijd voor de salsalessen. Heb ontzettend hard gelachen! Ik als Hollandse had gelukkig Andrés (intens schattige Mexicaan, van de ‘tour’groep) als danspartner, die er wel wat verstand van had en dus mij vooral aan het ronddraaien was. Een vriendin uit New York, Emily, had wat minder geluk. Haar Amerikaanse danspartner werd na een kwartier afgetikt door een ontzettend dik 40-jarig mannetje van ongeveer 1.35m die, iedere keer als Emily haar lach niet meer kon inhouden, met een ernstig gemeen lachje van onderen naar haar snerpte dat ze wel moest blijven opletten. Wat me overigens op het volgende brengt: MIJN HEMEL WAT ZIJN SPANJAARDEN GLADJAKKERS HAHA! Oke, laat ik niet al te erg gaan generaliseren.. Spanjaarden op f*cking Monday salsadansles zijn echt ontzettende gladjakkers. Het stereotype is realiteit. Leuk om daar met onze Amerikaanse, Canadese en Hollandse lompheid doorheen te stampen :P


Oh en heb woensdag maar even een gitaar hier gekocht.. ik miste het pingelen en het zingen! En nee, mijn huisgenoten worden nog niet gek van me.


Wat putlocks verder (noem een locatie en iedereen brengt zijn eigen eten mee) en stapavondjes verder, hadden we met de ‘tour’groep een bus gehuurd voor negen personen. Vrijdagmiddag de 24ste startten we onze roadtrip naar Valencia y Alicante. Echt een toptijd gehad! Ik ga zeker vaker roadtrippen!! Heerlijk om met een ontzettend gezellige groep, met goede muziek op de achtergrond door de Spaanse landschappen te rijden. Tussendoor gestopt bij wat verlaten stadjes waar de hooiballen over de weg heen waaien, en bij de eerste glimp op de zee meteen onze voeten in het zoute water gedompeld. Aangekomen in ons hostel in Valencia, was het zo’n 22 graden en hadden we uitzicht op palmbomen. Ik voelde me heerlijk! Die avond de binnenstad gaan verkennen, echte paella (spreek uit; paeeja) gegeten. Immers: paella komt oorspronkelijk uit Valencia! Alhoewel ik helaas moet toegeven.. óf mijn smaakpapillen zijn ver onderontwikkeld, óf deze paella smaakt gewoon hetzelfde als in Madrid.. Maargoed! Ik heb de originele paella gegeten in Valencia!
Die avond kort nog even een botellón bijgewoond, wat eigenlijk gewoon inhoudt dat er via via een bepaalde brug wordt afgesproken waaronder die avond/nacht tot in de vroege uurtjes (overigens, hier in Spanje is uitgaan tot negen uur ’s ochtends ook echt volstrekt normaal) illegaal heel veel drank wordt gedronken.

De volgende dag splitste de groep zich in tweeën. Met 24 graden heerlijk op een zonnige wintermiddag in ons shirtje naar het museumpark gelopen (Valencia staat immers ook wel bekend als ‘ciudad de las artes y las ciencas’), alwaar de heren zich naar het Science museum begaven en de dames naar het Oceanogràfic. In dit museum kun je alles over het onderwaterleven van over de hele wereld zien. Erg mooi! Die avond gegeten in een Argentijns restaurant waar de steaks je om de oren vlogen, heel veel sangria gedronken en de meeste idiote verhalen van over de hele wereld gehoord.

De volgende dag weer in ons busje gestapt, op naar Alicante! Daar was het zowaar nog warmer. We kwamen daar tegen zonsondergang aan. Tijdens het wachten op een groepje wat ons zou gaan vergezellen, behoorlijk wat Tinto De Verano naar binnen gewerkt waarna we rond een uurtje of elf toch maar een restaurantje zijn gaan opzoeken.
Waar het in Madrid altijd druk is (maar dan ook echt AAAALTIJD! Ik vergelijk Madrid met New York, waar ik overigens nooit geweest ben maar ik was er van overtuigd dat deze twee steden op elkaar moeten lijken. Gustavo uit New York vond mijn vergelijking zeker op zijn plaats, dus ik houd dat nog wel even vol. In Madrid, en zeker op Sol (het plein middenin Madrid), ziet het altijd zwart van de mensen. Of het nu dinsdagochtend, donderdagmiddag, zaterdagavond of zondagnacht is..), moesten we in Alicante goed zoeken naar een restaurantje wat geopend was. Uiteindelijk een Italiaan gevonden die ons nog wel wat wilde voorschotelen, waarna we een Irish Pub op hebben gezocht die een kwartier later zou sluiten. Oké, dat was een hint om ons bedje in te duiken.

Op de maandag (nee, we hadden geen college. Maandag 27 januari was het schijnbaar ‘University Holiday’, ben er alleen nog steeds niet achter waarom) heerlijk de hele dag in onze zwemkleding op het strand gelegen en een duik genomen in de zee. Waar er sporadisch een koppel in dikke winterkleding ons voorbij liep en wat vreemd keek, genoten wij van de winter in Alicante. Wel een beetje jammer dat vijf uur rijden later weer in het koude ‘echte winterse’ Madrid aankwamen..


Saludos de Madrid!